Συχνές Ερωτήσεις

Το οδοντικό εμφύτευμα είναι μια βίδα που ουσιαστικά αντικαθιστά τη ρίζα του δοντιού που λείπει. Πάνω στο εμφύτευμα στηρίζεται μια θήκη (κατασκευάζεται από μέταλλο και πορσελάνη ή μόνο από πορσελάνη) που αντικαθιστά το τμήμα του δοντιού που βλέπουμε μέσα στο στόμα μας. Το εμφύτευμα τοποθετείται μηχανικά μέσα στο οστό της γνάθου και μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ενσωματώνεται ισχυρά σε αυτό, μέσω μίας βιολογικής διαδικασίας που ονομάζεται οστεοενσωμάτωση.

• Άτομα με ελεύθερο ιατρικό ιστορικό που τηρούν αποτελεσματική στοματική υγιεινή μπορούν να δεχθούν θεραπεία με εμφυτεύματα με ποσοστά επιτυχίας που αγγίζουν το 100%.
• Ασθενείς με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό (μη ελεγχόμενος σακχαρώδης διαβήτης, παθήσεις που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα) δεν είναι καλοί υποψήφιοι για να δεχθούν εμφυτεύματα.
• Η τοποθέτηση εμφυτευμάτων ενδείκνυται σε ασθενείς με περιοδοντική νόσο, αρκεί προηγουμένως να έχει επιτευχθεί θεραπεία της νόσου.
• Βαρείς καπνιστές (περισσότερα από 20 τσιγάρα/ημέρα) εμφανίζουν χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας συγκριτικά με τους μη καπνιστές. Η διακοπή ή η μείωση του καπνίσματος πριν την επέμβαση τοποθέτησης των εμφυτευμάτων έχει ευεργετικές συνέπειες στην επιτυχία της θεραπείας.

Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται με τοπική αναισθησία, οπότε κατά τη διάρκεια της επέμβασης ο ασθενής δεν αισθάνεται καθόλου πόνο. Την επόμενη ημέρα ο ασθενής επανέρχεται στην καθημερινότητα των δραστηριοτήτων του, συνήθως χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Ωστόσο ο ασθενής τις πρώτες 5-7 ημέρες μετά την επέμβαση λαμβάνει προληπτικά αντιβίωση. Οποιεσδήποτε ενοχλήσεις αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με τη χορήγηση παυσίπονων.

Τα εμφυτεύματα είναι κατασκευασμένα από τιτάνιο, που είναι ένα πολύ ανθεκτικό και σκληρό μέταλλο. Ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά σπάνιο να σπάσουν και σαφώς δεν μπορούν να τερηδονιστούν (κοιλότητες που δημιουργούνται στα δόντια και χρήζουν σφραγίσματος). Ωστόσο, το κόκκαλο και τα ούλα που περιβάλουν τα εμφυτεύματα μπορούν να εμφανίσουν φλεγμονή, μια κατάσταση που ονομάζεται περιεμφυτευματίτιδα (κατ’αντιστοιχία της περιοδοντίτιδας). Για να αποτραπεί ο κίνδυνος εμφάνισης μιας τέτοιας κατάστασης είναι απαραίτητη η καθημερινή αποτελεσματική στοματική υγιεινή, που θα πρέπει να εφαρμόζει το κάθε άτομο στο σπίτι του, όπως ακριβώς θα έκανε αν υπήρχαν τα δικά του φυσικά δόντια, καθώς και ο τακτικός επανέλεγχος και καθαρισμός των εμφυτευμάτων στο ιατρείο, που θα πρέπει να πραγματοποιείται ανά 4-6 μήνες.

Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από περιοδοντίτιδα δεν το γνωρίζουν γιατί αυτή εξελίσσεται χωρίς πόνο ή άλλα συμπτώματα για μεγάλο διάστημα, που μπορεί να είναι αρκετά χρόνια. Όταν αρχίσουν να εμφανίζονται συμπτώματα, όπως έντονη αιμορραγία των ούλων κατά το βούρτσισμα ή και αυτόματα, πρήξιμο σε διάφορα σημεία στα ούλα, κινητικότητα δοντιών, αλλαγή της θέσης των δοντιών ή κακοσμία του στόματος τότε η περιοδοντίτιδα έχει προχωρήσει αρκετά και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Γι αυτό το λόγο, είναι αναγκαία η περιοδική επίσκεψη στον οδοντίατρο ή τον περιοδοντολόγο και ο έλεγχος των δοντιών και των ούλων, έτσι ώστε η περιοδοντίτδα να ανιχνεύεται σε πιο αρχόμενα στάδια, που μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα και δεν υπάρχει κίνδυνος απώλειας δοντιών.

Ναι. Η θεραπεία δεν είναι πάντα εύκολη και πολλές φορές εκτός από την πρώτη φάση (βαθύς καθαρισμός με τοπική αναισθησία) μπορεί να χρειάζεται και μια δεύτερη φάση που περιλαμβάνει χειρουργική αντιμετώπιση των βλαβών που έχει δημιουργήσει η νόσος. Με την κατάλληλη θεραπεία σταματάει η εξέλιξη της νόσου και αποκαθίσταται υγεία στους περιοδοντικούς ιστούς. Ωστόσο, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, το κόκκαλο που έχει χαθεί καθώς και η υποχώρηση των ούλων δεν μπορούν να αντιστραφούν. Στοιχείο – κλειδί για την θεραπεία της νόσου είναι το γεγονός ότι όταν ένας άνθρωπος εμφανίσει περιοδοντίτιδα σημαίνει ότι έχει μια γενετική προδιάθεση και άρα συνεχή κίνδυνο για υποτροπή και επανεμφάνιση της νόσου. Γι αυτό το λόγο, ακόμη και μετά το τέλος της θεραπείας θα πρέπει να γίνεται τακτικός επανέλεγχος και καθαρισμός των δοντιών (το πολύ ανά έξι μήνες).

Η μέχρι τώρα έρευνα έχει δείξει ότι υπάρχει μεταφορά μικροβίων των περιοδοντικών νόσων ανάμεσα σε ζευγάρια. Δεν έχει όμως αποδειχθεί ότι η μεταφορά αυτή των μικροβίων είναι ικανή να προκαλέσει τη νόσο στο άλλο άτομο, διότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική γενετική προδιάθεση. Ωστόσο, η αποτελεσματική στοματική υγιεινή, η έγκαιρη διάγνωση και η ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρακολούθηση της περιοδοντικής κατάστασης είναι πιο σημαντικοί παράγοντες διατήρησης των δοντιών σε συνθήκες υγείας σε σχέση με την επίδραση της κληρονομικότητας.

Όχι. Τα στοματικά διαλύματα δε μπορούν να επιτύχουν την απομάκρυνση των μικροβίων από τις επιφάνειες των δοντιών. Πολλές φορές θα ακούσετε ότι μετά την χρήση κάποιου στοματικού διαλύματος σταμάτησαν τα ούλα να ματώνουν. Αυτό είναι τελείως παροδικό και οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά στοματικά διαλύματα περιέχουν αντιφλεγμονώδεις ουσίες που εμποδίζουν την αιμορραγία. Ωστόσο, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά την διακοπή της χρήσης του στοματικού διαλύματος η αιμορραγία των ούλων επανεμφανίζεται. Τα στοματικά διαλύματα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν προσωρινά για τον έλεγχο των μικροβίων, συμπληρωματικά της περιοδοντικής θεραπείας, είτε σε περιπτώσεις που κάποιος δε μπορεί να βουρτσίσει τα δόντια του όπως π.χ. μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση στο στόμα.

Οι μέχρι σήμερα έρευνες δείχνουν ότι δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα μεταξύ ηλεκτρικής και συμβατικής οδοντόβουρτσας. Η επιλογή ηλεκτρικής οδοντόβουρτσας αποτελεί θέμα προτίμησης, ενώ θεωρείται ότι υπερτερεί της συμβατικής σε άτομα που εμφανίζουν κινητικά προβλήματα ή έλλειψη επιδεξιότητας στη χρήση της συμβατικής οδοντόβουρτσας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι κάποιος δε μπορεί να επιτύχει αποτελεσματικό βούρτσισμα και με τη συμβατική οδοντόβουρτσα.

Όχι, δεν είναι απαραίτητο. Οι οδοντόπαστες είναι υποβοηθητικά μέσα στοματικής υγιεινής και δεν θεραπεύουν την ουλίτιδα ή την περιοδοντίτιδα. Η αποτελεσματική αφαίρεση των μικροβίων της οδοντικής πλάκας εξασφαλίζεται αποκλειστικά με το βούρτσισμα και την χρήση οδοντικού νήματος ή μεσοδόντιων βουρτσών. Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οδοντόκρεμες με μεγάλη περιεκτικότητα σε φθόριο που συμβάλλουν στην πρόληψη της τερηδόνας, αλλά εμφανίζουν περιορισμένη δράση στον έλεγχο των μικροβίων που σχετίζονται με την εμφάνιση της περιοδοντίτιδας.